Bedrettin Gündeş’e Adaletin Gecikmiş Tebessümü

Adalet, bazen geç gelir…

Ama geldiğinde bir şehrin onurunu, bir halkın iç çekişini, bir insanın şahsiyet mücadelesini de beraberinde getirir…

İşte bu satırlar, yıllarını insanlığa, barışa, kültüre, yerel demokrasiye ve sosyal gelişmeye adamış bir insanın, Bedrettin Gündeş’in, kendisine yöneltilen en ağır ithamlardan birinden beraat etmesinin ardından kaleme alındı… Çünkü bu beraat kararı bir hukuki sonuçtan öte bir ömrün itibarına yeniden iade-i itibar edilmesidir.

Yarım asra yaklaşan yaşamında; spordan sanata, sosyolojiden psikolojiye, yerel yönetimden halkla ilişkiler çalışmalarına, kültürel üretimden siyasal çözüm arayışlarına kadar uzanan geniş bir alanda Mersin halkının hayatına dokunmuştur.

Yazdığı kitaplarla, katıldığı sempozyumlarla, yürüttüğü projelerle ve en çok da mütevazı kişiliğiyle adını bu kentin kalbine yazdırmış biridir. Mersin’in her mahallesinde, her kültürel etkinliğinde, her demokratik talebinde onun ayak izlerini görmek mümkündür.

Fakat ne yazık ki, bu toprakların kadim hastalığı olan “karalama ve itibarsızlaştırma operasyonları”, bu kez onun kapısını çaldı. Hakkında, hiçbir somut delile dayanmayan, tümüyle siyasi ve algısal yönlendirmelerle örülmüş bir dosya açıldı. Onurlu bir insanın hayatı, “terör örgütü üyeliği” gibi son derece ağır bir suçlamanın gölgesine çekilmek istendi.

Oysa Bedrettin Gündeş’in yaşamı boyunca sergilediği açık, şeffaf, barışçıl ve demokratik duruş; bu suçlamayı daha ilk anda hükümsüz bırakıyordu. Bedrettin Gündeş, gönlünü ve kapısını herkese açmış tutmuş bir aydındır. O nedenledir ki, MHP’li bile dara düştüğünde ilk çaldığı kapıdır Bedrettin Gündeş. Nitekim Türkiye’nin onurlu hukuk insanları, adalet terazisinin kefesine gerçekleri koyduklarında, sonuç da gecikmedi: Beraat.

Bu beraat, susturulmak istenen vicdanların, bastırılmak istenen fikirlerin, marjinalleştirilmek istenen demokratik değerlerin de yeniden nefes almasıdır. Çünkü Bedrettin Gündeş gibi insanlar, bu ülkenin düşünen, hisseden, öneren ve dönüştüren yüzleridir. Onlara atılan iftiralar, aslında hepimize yöneltilen birer tehdittir: “Susun, karışmayın, değişim istemeyin.”

Ama tarih göstermiştir ki; susmayanlar değişimi başlatır, konuşanlar toplumları aydınlatır ve direnenler yarınlara iz bırakır.

Bedrettin Gündeş hakkında verilen bu karar; bir “temize çıkmanın”, bir “kurtuluşun” değil; baştan sona “temiz kalmış bir hayatın” hak ettiği adaletin geç de olsa tecelli etmesinin ifadesidir.

Gündeş, ne teslim oldu ne de geri çekildi. Hiçbir dönemde şiddeti savunmadı, hiçbir fikrini gizli kapaklı odalarda dillendirmedi. Açık, onurlu ve barışçıl bir çizgide; halkıyla, sevenleriyle, meslektaşlarıyla ve dostlarıyla omuz omuza yürüdü. Üzerine atılan iftiralar ise, bu yürüyüşün saflığını kirletemedi.

Bedrettin Gündeş’e atılan iftira ve bu hukuki karalama; bir kente, bir fikre, bir anlayışa atılmış bir çamurdu. Kendi siyasi beklentilerini ülkenin çıkarlarının üstünde tutmaya çalışanların, çapsızların yarattığı bir algı operasyonuydu.

Makamından korkanların, insan hakkını çiğneyerek iftira ve yalanlarla hayal kuranların çaresizliğiydi.

Ama Mersin halkı bu çamuru tanıdı, reddetti ve en önemlisi; hakikatin yeniden su yüzüne çıkmasını sağladı. Bu dava dosyası kapandı ama bu süreç, hafızamızda yer edecek bir ders olarak kalacak. Hakikat, eninde sonunda kazanır.

Bedrettin Gündeş’in beraati; adaletin, vicdanın ve kamu yararının beraatıdır. Bu aklanma; onun onuruna, Mersin halkının sahiplenmesine ve bu ülkenin hâlâ umut verici insanlarına ithaf edilmiştir.